Jeśli miałabym wskazać najbardziej znaczącą dla mnie, książkę o Tybecie, jaką przeczytałam w ostatnich latach, byłaby to bez wątpienia książka Barbary Demick “Zjadanie Buddy”. Książka, która pokazała mi nowe spojrzenie na sprawy, którymi żyłam w latach 2008 – 2014. Bez wątpienia, jest to książka, jaką sama chciałabym napisać. Bez zbędnego lukru, kadzenia Tybetańczykom, ale z dużym szacunkiem dla ich losu i prawdy.
Polecam Wam “Daleko wysoko…” i to bez względu na to, jak bardzo jesteście “zaawansowani” w Tybecie, z pewnością znajdziecie tu coś interesującego, nowego, albo spojrzycie na znane oczyma kogoś innego. Jeśli dodamy do tego, że jest to świetna proza (a właściwie proza poetycka), to otrzymamy najpiękniejszą opowieść o Tybecie, jaka ukazała się w ostatnich latach.
Dużo czasu zajęło mi zanim byłam w stanie napisać na recenzję książki Edyty Stępczak “Burka w Nepalu nazywa się sari”. Kiedy rok temu siadałam do jej czytania byłam przekonana, że o prawach kobiet w Nepalu, a właściwie ich braku, wiem wszystko a przynajmniej wiele. Pomyliłam się.
“Borderline. 12 podróży do Birmy”, Sterna to moim zdaniem jedna z najlepszych książek o Birmie jakie ukazały się w Polsce ale i jedna z najtrudniejszych.
Postanowiłam zapoczątkować nowy dział w mojej czytelni – BIBLIOTEKA PODRÓŻNIKA, w której będę zamieszczać informacje o książkach moim zdaniem ważnych i wartościowych, w których znajdziecie coś więcej niż tylko opisy “miłych tubylców, którzy uśmiechali się i zapraszali nas do swoich