Losar – Tybetański Nowy Rok
Losar czyli Tybetański Nowy Rok obchodzony jest pierwszego dnia księżycowo-słonecznego kalendarza tybetańskiego, co w kalendarzu gregoriańskim odpowiada dacie w lutym lub marcu.
Losar czyli Tybetański Nowy Rok obchodzony jest pierwszego dnia księżycowo-słonecznego kalendarza tybetańskiego, co w kalendarzu gregoriańskim odpowiada dacie w lutym lub marcu.
W zeszłym tygodniu wpadł mi w ręce “dokument” o niewolnictwie w Tybecie (link do filmu). Garstka starszych ludzi opowiada jak im było źle za czasów dalajlamów i jak Chiny im pomogły. Czy kłamią? Nie. Ale czy to cała prawda na ten temat?
Jeśli miałabym wskazać najbardziej znaczącą dla mnie, książkę o Tybecie, jaką przeczytałam w ostatnich latach, byłaby to bez wątpienia książka Barbary Demick “Zjadanie Buddy”. Książka, która pokazała mi nowe spojrzenie na sprawy, którymi żyłam w latach 2008 – 2014. Bez wątpienia, jest to książka, jaką sama chciałabym napisać. Bez zbędnego lukru, kadzenia Tybetańczykom, ale z dużym szacunkiem dla ich losu i prawdy.
Pierwsze, co rzuca się w oczy podróżując po dachu świata, to różnorodność strojów noszonych przez mieszkańców. Tybetańczycy są dumni ze swoich tradycyjnych ubiorów i ozdób, odzwierciedlają one bowiem historię, kulturę, wiarę, charakter i bogactwo miejscowej ludności. Ostatnimi laty są one także elementem pokojowego oporu wobec Chińczyków. Zacytuję jednego z moich przyjaciół “źle się czuję chodząc w zachodnich ubraniach, nie chcę wyglądać jak Chińczyk; lubię chodzić w czubie – jestem Tybetańczykiem”.
Charles Bell, szef misji brytyjskiej w Lhasie (1920 r.), opowiadał, że wódz naczelny armii tybetańskiej (Tsarong Dasang Dadul) zabawiał go i jego kompanów, pokazując filmy w swojej prywatnej sali projekcyjnej. W 1936 r., misja Goulda nie tylko przywiozła ze sobą wiele filmów z Charlie Chaplinem ale również Rin-Tin-Tina w The Night Cry (1926), który stał się wielkim przebojem w Lhasie. Pierwsza komercyjna sala kinowa w Lhasie została założona przez dwóch braci Radhus -muzułmanów z Ladakhu
Takster miejsce gdzie urodził się Dalajlama XIV to niewielka wioska, 70 km na na południowy wschód od Xiningu (prow. Qinghai). Po chińsku nazywa się Hongya. Miejscowość położona jest na pograniczu Amdo i Chin. Jest jednym z najważniejszych miejsc na duchowej
W czerwcu 1943 r. w obozie koncentracyjnym Auschwitz, Bruno Beger wyselekcjonował osiemdziesięciu więźniów, którzy w kilka miesięcy później przewiezieni zostali do obozu w Natzweiler i zagazowani. Ich głowy miały ostatecznie dowieść aryjskości ludów centralnej Azji.
Jedną z najbardziej kontrowersyjnych i najbarwniejszych postaci w panteonie dalajlamów był Tsangyang Gyatso – Dalajlama VI. Przypisuje mu się autorstwo ponad 60 wierszy i pieśni miłosnych.
Powstanie w Khamie zaczęło się w lutym 1956 r. i trwało, w samym Tybecie, przynajmniej do 1962 r. W sierpniu 1974 r. urządzono zasadzkę i zabito Gyatotsanga Wanadu – ostatniego przywódcę ruchu oporu, w bazie partyzantów w Mustangu, na nepalskiej granicy. Nikt naprawdę nie wie, ilu ludzi zginęło podczas tego konfliktu. Ostrożnie szacując, można mówić o pół milionie ofiar po stronie tybetańskiej.
Na przełomie lipca i sierpnia, gdy łąki aż po horyzont pokryte są tęczowym dywanem czerwonych, niebieskich i żółtych kwiatów, jak Tybet długi i szeroki odbywają się festiwale jeździeckie. Niektóre z nich są bardziej znane, jak np. w Jyekundo, Litangu, Nagchu czy Gyantse i przyciągają dziesiątki tysięcy widzów, inne mają charakter lokalny. Ludzie zbierają się by przed nadchodzącą długą zimą celebrować tradycyjne obrzędy.