Wiele osób marzy o wędrówce po Himalajach. Zapierające dech w piersiach krajobrazy, piękna przyroda, mili ludzie, a do tego stosunkowo ceny. To wszystko sprawia że wiele osób decyduje się na trekking w Nepalu. Żeby wymarzone wakacje spełniły nasze oczekiwania, dobrze odpowiedzieć sobie wcześniej na kilka pytań.

Od 1 kwietnia 2023 r. możesz podróżować po Himalajach wyłącznie z licencjonowanym przewodnikiem górskim. Trekking należy zarezerwować za pośrednictwem biura podróży.

Himalajskie szczyty, czy zwiedzanie?

W Nepalu jest wiele bardzo zróżnicowanych szlaków trekkingowych. Nie warto kierować się tym, że “wszyscy” jeżdżą pod Annapurnę, “bo tam jest pięknie”, albo pod Everest, bo to najwyższa góra świata. To prosta droga do rozczarowania i kiepskich wakacji. Warto poświecić trochę czasu na wybór trasy dostosowanej do Twoich zainteresowań i możliwości kondycyjnych. Trekking w Himalajach wysokich, np. do bazy pod Annapurną czy Everestem, z pewnością zachwyci miłośników wysokogórskiej przygody, doświadczonych w wędrówkach po górach, nie mających problemów z aklimatyzacją do dużych wysokości. Jeśli jesteś słabiej przygotowany kondycyjnie, masz problem z aklimatyzacja do dużych wysokości, albo chcesz poznać codzienne życie mieszkańców nepalskich wiosek, a przy tym podziwiać piękne widoki – wybierz trekking na pogórzu (np.: Ganesh Himal, Bhairav Kunda). Szlaki rozpoczynają się na małych wysokościach, prowadzą wśród wzgórz, pół uprawnych i lokalnych wiosek. Gościnność ludzi i piękne widoki na Himalaje – wynagradzają trud wędrówki.

Poniżej krótki przegląd najpopularniejszych tras z noclegami w teahouse’ach (przy założeniu, że skala trudności waha się od d 1 do 5):

• Trekking do Annapurna Base Camp – skala trudności 4/5. Maksymalna wysokość 4130 m n.pm. Długość trekkingu to ok. 11 dni. Trekking w rejonie Pokhary.
• Trekking wokół Annapurny. Trudność – 4/5. Maksymalna wysokość 5416 m n.pm. Długość to ok. 13 dni. Trekking w rejonie Jomsom. Trekking ten uznawany jest za jeden z najpiękniejszych na świecie. Od 2011 r. część trasy prowadzi po nowowybudowanej drodze asfaltowej.
• Trekking do Ghorepani Poonhill. Trudność 3/5. Maksymalna wysokość 4130 m n.pm. Długość to ok. 6 dni. Trekking w rejonie Pokhary. Piękny widokowo.
• Trekking do Everest Base Camp – Trudność 5/5. Trudność wynika z dużych wysokości (praktycznie codziennie powyżej 3000 m), Maksymalna wysokość 5350 a z wejściem na Kala Pathar – 5554 m n.pm. Długość to ok. 13 dni (w tym na dużych wysokościach dni na odpoczynek i aklimatyzację).
• Trekking w Langtangu – Trudność 3/5. Maksymalna wysokość 4984 m n.pm. Długość to ok. 9 dni. Piękny widokowo, mniej zatłoczony.

Teahouse czy namiot – gdzie chcesz nocować?

Na większości najbardziej popularnych tras – np. w okolicach Annapurny lub Mount Everestu, możliwe jest nocowanie w herbaciarniach (teahouse). Oferują one skromne zakwaterowanie w dormitoriach oraz skromne acz relatywnie drogie posiłki. Trekkingi z zakwaterowaniem w namiotach, wymagają więcej wysiłku – codziennie trzeba rozwijać i zwijać obóz oraz więcej osób z obsługi – dodatkowi tragarze (którzy niosą namioty i sprzęt kuchenny), kucharz. Plusem takiej opcji jest to, że można dotrzeć w rejony mniej uczęszczane przez turystów, np. Ganesh Himal, Bhairab Kund, and Panch Pokkhari.

Kiedy jechać?

Wiosna (marzec do początków maja). Temperatury sprzyjają wędrowcom. Na wysokości 1500 – 2000 n n.p.m. temperatury w ciągu dnia wahają się od 20 – 25 ^oC (im wyżej tym temperatura niższa). Noce i poranki są zimne. Dni deszczowych jest niewiele.

Lato (maj – sierpień) – to czas monsunu. Często pada deszcz, szlaki są śliskie, a zarośla roją się od pijawek.

Jesień (wrzesień – listopad) – najlepszy czas dla fotografów – niebo jest czyste, a widoczność doskonała. Temperatury w ciągu dnia 20 – 25 ^oC. Od połowy listopada zaczyna być coraz zimniej.

Zima (grudzień – luty) – niskie temperatury i duże opady śniegu w wysokich górach.

Ile masz czasu?

Trekkingi trwają od 5 dni do kilku tygodni. Warto pamiętać, że im na wyższą wysokość się wchodzi – tym więcej czasu potrzeba na aklimatyzację, czyli tym dłuższy trekking. Odczuwanie skutków wysokości zaczyna się zazwyczaj powyżej 2500 m n.p.m. Więcej o chorobie wysokościowej znajdziesz tu.

Jak zorganizować trekking

Co będzie Ci potrzebne, czyli dokumenty i opłaty

• kopia paszportu
• 2 zdjęcia paszportowe
• równowartość 20 USD w Rupiach nepalskich (Rs).

Jeśli decydujesz się na trekking na obszarach chronionych – musimy uzyskać kolejny dokument i uiścić dodatkową opłatę:

• 2000 Rs – za wstęp na teren Annapurna Conservation Area
• 3400 Rs – za wstęp na teren Parku Narodowego Sagarmatha (Mt. Everest).

W tym przypadku również potrzebna będzie kopia paszportu i 2 zdjęcia.

Jeśli planujesz wyprawę, na któryś z tzw. trekking peaks, również musisz zatrudnić biuro. W Nepalu są 33 szczyty górskie (wys. 5650 – 6500 m), na które mogą wspinać się turyści. Pozwolenie (permit) kosztuje 350 USD dla grupy 1 – 4 osób, za 5, 6, 7 i 8-ą osobę w grupie – dopłaca się dodatkowo po 40 USD i po 25 USD za 9 – 12 osobę. Grupie musi towarzyszyć licencjonowany nepalski przewodnik wspinaczkowy.

Wprowadzono także podwyższone opłaty za trekking w Dolpo i Górnym Mustangu – 500 USD za pierwsze 10 dni i 50 USD za każdy kolejny.

Co zyskujesz podróżując z przewodnikiem?

• Oszczędność czasu – oszczędzasz czas na przygotowaniach i załatwianiu formalności.
• Bezpieczeństwo – licencjonowani przewodnicy są przeszkoleni i mają ogromne doświadczenie w wędrówkach górskich – wiedzą, co robić jeśli coś pójdzie nie tak (skręcona noga, choroba wysokościowa, udar, pogryzienie przez psa – na szlaku może się przydarzyć wiele nieprzewidzianych sytuacji).
• Przewodnicy znają trasę jak własną kieszeń, wiedzą gdzie warto zanocować, gdzie zjeść i dokąd iść, gdy szlak jest niejasny.
• Idziesz na lekko, nie musisz mieć własnego sprzętu. Większość agencji zapewnia nie tylko tragarzy (zazwyczaj 1 na dwóch turystów), ale i sprzęt trekkingowy – kije, namioty, kurtki puchowe, śpiwory, itp.
• Dajesz pracę przewodnikowi, tragarzom, kucharzowi, etc. W Nepalu ¼ populacji żyje poniżej granicy skrajnego ubóstwa, a około 50% społeczeństwa nie ma pracy.

Co warto jeszcze wiedzieć?

Jak załatwia się wizę do Nepalu?

Na maksimum 15 dni przed planowaną datą wjazdu do Nepalu, na stronie Ministerstwa Imigracji wypełnij wniosek wizowy. Potrzebny będzie skan paszportu i zdjęcia. Potwierdzenie – weź koniecznie ze sobą (jest ważne 15 dni). Jeśli nie wypełniłeś wniosku przez Internet – możesz wypełnić go w kiosku na lotnisku. Wypełnij kartę wjazdu (Arrival Card). Opłać wizę (ile kosztuje wiza znajdziesz poniżej). Wizę wbije Ci oficer imigracyjny.

Ile kosztuje wiza do Nepalu (więcej na temat nowych cen znajdziesz tutaj) 

• 15 dni – 30 USD
• 30 dni – 50 USD
• 90 dni – 125 USD

A teraz najważniejsze czyli odpowiedzialna turystyka 🙂

• Nie śmieć. Zbieraj swoje śmieci, także butelki czy puszki po napojach, które kupisz w restauracjach. Wyrzuć je w śmietnikach, w miejscach do których może dojechać ciężarówka. To ważne! Wiele miejscowości, przez które prowadzą szlaki trekkingowe, toną w śmieciach – na podwórkach piętrzą się stosy butelek po piwie i puszek po napojach, które wypijają turyści. Nie da się tu dojechać samochodem, czyli nie da się wywieźć śmieci.
  
• Przestrzegaj „praw tragarzy”. Jeśli planujesz zatrudnienie tragarzy – dowiedz się, czy agencja, którą wynajmujesz przestrzega ich praw, czy płaci tragarzom ubezpieczenie, upewnij się, że tragarze mają odpowiednie ubrania, że nie będą nosić na plecach ciężaru większego niż 20 kg. Pamiętaj, że tragarze ulegają wypadkom 4-krotnie częściej niż turyści. Nierzadko zdarza się, że grupy porzucają tragarza, który rozchorował pod drodze. Jeśli przeciążony tragarz uszkodzi kręgosłup, albo odmrozi sobie stopy bo nie będzie miał ciepłych butów – on i jego rodzina będą głodować, bo nie znajdą innej pracy (bezrobocie w Nepalu wynosi prawie 50%)
  
• Jeśli masz jakieś ubrania trekkingowe, których nie potrzebujesz  – oddaj je do „banku ubrań dla tragarzy” prowadzonego przez stowarzyszenie KEEP (Thamel, Katmandu), które zapewnia ubrania dla tragarzy.
  
• Wolontariat w sierocińcach – sprawdź zanim się zaangażujesz. W Nepalu jest przeszło 800 sierot, z czego większość mieszka w sierocińcach ulokowanych w… centach turystycznych. Niestety większość z sierocińców to dochodowy biznes – ich właściciele żerując na dobrym sercu turystów zajmują się napychaniem własnych kieszeni niż faktycznym pomaganiem dzieciom. UNICEF stwierdził że 85% dzieci w sierocińcach ma rodziców! Handel dziećmi odbywa się w najbiedniejszych wioskach, gdzie rodzice zachęcani są do oddawania dzieci do tego typu przybytków, obietnicą otrzymanie przez nie edukacji. Edukacji, której nigdy nie otrzymują. Pieniądze, które wolontariusze płacą na pomoc sierotom nie trafiają do dzieci ale do kieszenie bezwzględnych biznesmenów. Więcej na ten temat znajdziesz tutaj.
  
• Nie rozdawaj dzieciom długopisów, cukierków, drobnych pieniędzy – NIE POMAGASZ, uczysz żebrać!
  
• Dawaj pracę. W Nepalu ¼ populacji żyje poniżej granicy skrajnego ubóstwa, a około 50% społeczeństwa nie ma pracy. Zatrudniając agencję turystyczną, tragarzy, przewodnika – pomagasz.

---

---