Larung Gar jest najbardziej znanym instytutem buddyjskim w Tybecie. Wzniesiony w pobliżu niewielkiego miasteczka Sertar w północno-zachodnim Syczuanie, w Tybetańskiej Autonomicznej Prefekturze Garze.

Garze jest tradycyjnie uważane jest za część Khamu, jednakże w Sertarze nie usłyszycie mowy Khampów – dominuje tu dialekt Am kä – przez wiele lat region uważany był za część Golok-u (obecnie prow. Qinghaj).

Podobnie jak w innych rejonach Amdo życie w mieście skupia się wokół handlu złotem, sama nazwa Sertar oznacza po tybetańsku „złoty koń”. Wiąże się z nią legenda jakoby pod miastem zakopana była złota figura konia. Inna legenda głosi, że w okolicy wykopano wielki złoty samorodek w kształcie końskiej głowy.

Larung Gar – największy buddyjski uniwersytet

Sertar położony jest w trudno dostępnym regionie Syczuanu (zimą temperatura spada tu poniżej -25^oC), rzadko docierają tu turyści, dodatkowo w mieście często dochodzi do protestów w związku z czym jest ono często zamykane dla ruchu turystycznego.

Główną atrakcją tego niedostępnego regionu jest Instytut Buddyjski Larung Gar. Jest to największy tego typu ośrodek w Tybecie, ilość studentów waha się między 40.000 a 50.000 – mnichów, mniszek i ludzi świeckich. Instytut jest szeroko znany w całych Chinach – studiują tu nie tylko Tybetańczycy, ale i Hanowie (5%) zarówno z Chin kontynentalnych, Hongkongu i Tajwanu. Naucza się tu filozofii, astronomii i medycyny. Co zaskakujące, ponad połowa studentów to kobiety. W Tybecie znajduje się relatywnie niewiele klasztorów żeńskich, Larung Gar jest natomiast otwarty dla każdego, kto jest uczniem Khenpo Jigme Phuntsoka.

WAŻNE:
SERTAR JEST ZAMKNIĘTY DLA TURYSTÓW ZAGRANICZNYCH

Instytut znajduje się w dolinie 4 km od miasta. To co przykuwa uwagę, to gigantycznych rozmiarów kamtsangi – kampusy dla studentów. Na zboczach, jeden nad drugim, wzniesiono ponad 1000 domów. Kamtsangi grupują mnichów z danego regionu, w ich obrębie wyróżnia się jeszcze mitze czyli coś w rodzaju naszych akademików. Jeszcze w XIX w. Larung Gar był pustelnią Nyingmapy. Instytut został wybudowany w 1980 r. przez Khenpo Jigme Phuntsoka. Jego powstanie zapowiadała przepowiednia Pierwszego Drubchena Rinpocze:

„ … na ziemi Lama Rung człowiek imieniem Jigme rozświetli nauki Buddy, zarówno sutrę jak i tantrę, a jego uczniowie rozejdą się w 10 kierunkach…”.

Khenpo Jigme Phuntsok

Khenpo urodził się w 1933 r. w Sertarze i rozpoznany został jako inkarnacja Tertona Sogyala – Leraba Lingpy i emanację Miphama Rinpocze. Do czasów inwazji chińskiej pobierał on wykształcenie monastyczne, a kiedy w 1959 r. stało się to niemożliwe schronił się w niedostępnych górach, gdzie medytując spędził następne 20 lat. Był nie tylko znanym mistykiem, ale także tertonem czyli odkrywcą buddyjskich „skarbów” – starożytnych tekstów, przedmiotów rytualnych, itp. w Tybecie, Nepalu, Indiach, Butanie i Chinach. Był także prekursorem ruchu sprzeciwiającego się komercyjnemu zabijaniu zwierząt – sprzedaży ich do ubojni oraz niehumanitarnym warunkom transportu.

Jego działalność nie w smak była władzom. Działalność Khenpo przyczyniła się do znacznego ożywienia buddyzmu po rewolucji kulturalnej.

Wojsko i policja wielokrotnie nękały Instytut próbując zastraszyć jego władze i studentów. Jigme Phuntsok zmarł w 2004 r. na atak serca, jednakże jego śmierci, podobnie jak śmierci Panczenlamy X, towarzyszyły różne niewyjaśnione okoliczności.