Polecam Wam “Daleko wysoko…” i to bez względu na to, jak bardzo jesteście “zaawansowani” w Tybecie, z pewnością znajdziecie tu coś interesującego, nowego, albo spojrzycie na znane oczyma kogoś innego. Jeśli dodamy do tego, że jest to świetna proza (a właściwie proza poetycka), to otrzymamy najpiękniejszą opowieść o Tybecie, jaka ukazała się w ostatnich latach.